© DVN, een project van Huygens ING en OGC (UU). Bronvermelding: Emma Los, Palmen, Anna Marie, in: Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland. URL: http://bronhist.huygens.knaw.nl/INGWebsite/Onderzoek/Projecten/DVN/lemmata/data/Palmen [15/08/2017]
PALMEN, Anna Marie (geb. IJmuiden 19-8-1926 – gest. Beverwijk 15-1-2000), zangeres. Dochter van Franz Heinrich Palmen (1901-1943), hoofdsmelter bij Hoogovens, en Hendrika Boukje Tijms (1902-1984). Annie Palmen trouwde op 16-7-1952 in Beverwijk met Johannes Antoon Albert de Roode (1921-2010), boekhouder en later ziekenfondsdirecteur. Uit dit huwelijk werd 1 dochter geboren.
Anna (Annie)
Marie Palmen groeide op aan de Koningsweg in Velsen, als enig kind van een
Duits-Nederlandse vader en een Amsterdamse moeder. Ze zat op de mulo en ging na
haar eindexamen als secretaresse werken bij het textielbedrijf Tebecon in
Beverwijk. Haar vader, smelter bij de Hoogovens, kwam op 41-jarige leeftijd om
toen het bedrijf op 9 januari 1943 door de geallieerden werd gebombardeerd.
Cowboy Trio
Annie had nooit zangaspiraties gehad (men zei dat ze een ‘bromstem’ had), maar toen ze als zestienjarige secretaresse door een buurjongen gevraagd werd in te vallen voor een zieke zangeres bij het Hawaiian-bandje De Haïti Eilanders, werd dat een succes. Niet lang hierna ging ze met dezelfde formatie ook optreden als cowboytrio. Ze noemden zich de Zingende Transvalers, zodat ze in die oorlogsjaren niet al te Amerikaans overkwamen.Van schuchtere puber ontwikkelde Palmen zich tot een veelzijdig zangeres die op het podium in haar element was. Kort na de oorlog zong ze onder meer in Au Paradis in Zandvoort, destijds de grootste danstent in Europa. Ondertussen deed ze mee aan allerlei zangwedstrijden in de regio. Ze werd gekozen tot ‘Miss Ramblers’ en met het liedje On the Sunny Side of the Street won ze zeven keer de eerste prijs op diverse amateurfestivals. In 1949 behaalde ze ook het diploma Engelse handelscorrespondentie. Bovendien was Palmen atlete bij de Hoogoven Atletiekvereniging Suomi. Daar ontmoette ze de Zandvoorter Han de Roode, die in 1947 het Nederlands record 3000 meter steeplechase verbrak. Ze kregen een relatie en trouwden in 1952.
Palmen ontpopte zich tot een populaire chansonnière op radio en televisie – ze was een van de weinige artiesten van haar tijd die zich niet aan één omroepzuil bond. Begin jaren vijftig maakte ze haar debuut bij de VARA-radio, vervolgens trad ze op bij de AVRO, en in 1956 kreeg ze via de KRO-programma’s Springplank en Carrousel een vaste plek bij Jo Budies Klavirtuozen, waarmee ze wekelijks optrad. Daarnaast bleef ze in het land optreden op allerlei feestelijke evenementen. Palmen viel op door haar bescheidenheid, een loepzuivere altstem en haar dictie. Bij de bekende zangpedagoge Bep Ogterop, die ook Corrie Brokken en Milly Scott onder haar hoede had, volgde ze zanglessen. Ze zong repertoire in tien talen: Nederlands, Engels, Zweeds, Noors, Deens, Frans, Italiaans, Spaans, Hebreeuws en Duits.
‘Zingende huismoeder’
Vanaf 1956 bracht Annie Palmen een constante stroom singles uit: meestal Nederlandstalig, maar ook Duits en Engels. Haar grootste hit had ze in 1957/1958 met Ik zal je nooit meer vergeten, dat vier weken in de Top 40 stond. Palmen zong vaak met anderen en vormde in 1958 het duo De Hartedieven met Nelly Wijsbek. Samen zouden ze drie singles uitbrengen bij Artone. In 1958/1959 maakte ze met Wijsbek ook deel uit van de muziek- en zanggroep De Mambolita’s, die twee plaatjes uitbrachten. In 1960 was ze een duo met Herman Emmink, met wie ze op de NCRV-radio te beluisteren was.
Annie Palmen reisde in 1959 af naar het allereerste Knokke Songfestival voor landenteams. Ze zong er onder meer Uit het Oog uit het hart en Lazarella, maar haar team verloor op het nippertje van Frankrijk. In 1960 kreeg ze een nieuwe kans. Tijdens het Nationaal Songfestival zong ze hetzelfde nummer als Rudi Carell, Wat een geluk. De vakjury koos echter voor Carell, die vervolgens naar het Eurovisie Songfestival in Londen mocht. Van 1961 tot 1967 was Palmen te horen bij het populaire AVRO-radioprogramma Zing met ons mee van John Woodhouse, die ze al sinds haar tienertijd in Velsen kende.
In 1962 kreeg Palmen dochter Ingeborg – hun huis aan de Beeckzanglaan (nr. 80) in Beverwijk heette ook zo. Een jaar later ging ‘de zingende huismoeder’ alsnog naar het Eurovisie Songfestival in Londen. Ze zong De speeldoos, geschreven door Pieter Goemans. Het was een charmant liedje, maar bij haar optreden zat het tegen: het Engelse orkest zette de muziek veel te langzaam in (het Nederlandse orkest had wegens een staking niet kunnen komen) en door een storing bij de tv-opname kwam Palmen niet goed in beeld. Ze haalde nul punten. Palmen noemde het ‘een bittere teleurstelling’ (De Telegraaf, 25-3-1963).
In 1964 vertegenwoordigde Palmen Nederland tijdens het slotgala van het Noordzeefestival, georganiseerd door de Belgische omroep. Vanaf 1965 trad ze elke zaterdagavond op in het KRO-radioprogramma Aan de oevers van de Schelde. In 1967 volgde ze Annie de Reuver op als boerin Drika in het populaire radio- en tv-gezelschap De Boertjes van Buuten. Ze deed dit met lichte aarzeling, want als chansonnière had ze weinig op met het folkloristisch ‘oubollige’ getoeter. Tot haar verbazing bleken er echter topmusici mee te spelen. De Boertjes van Buuten gingen op tournee door het land en het succes was zo groot dat ze in 1969 een gouden plaat kregen. Het orkestgezelschap hield er in 1972 mee op. Kort daarna moest Palmen vanwege een acute hernia stoppen met haar zangcarrière: de lange autoritten waren niet meer vol te houden. Bovendien had ze de zorg voor haar moeder, die tot haar dood in 1984 bij het gezin inwoonde. Optreden deed ze nog maar sporadisch, zoals in de jaren tachtig in Bexhill tijdens een reünie van de Engelse bevrijders van Beverwijk, waarbij ook de Engelse kroonprins Charles aanwezig was.
Na een ziekbed van enkele jaren stierf Annie Palmen op 15 januari 2000 in Beverwijk, op 73-jarige leeftijd. In 2016 werd in Beverwijk een straat naar haar genoemd.
Naslagwerken
Muziekencyclopedie.
Werk
Zie voor een overzicht URL http://www.nldiscografie.nl/annie-palmen [geraadpleegd 8-9-2016].
Literatuur
- IJmuider Courant, 13-10-1952.
- Het Vrije Volk, 28-11-1956; 5-2-1960.
- De Telegraaf, 25-3-1963.
- Het Parool, 18-1-2000.
- Jan Hof, En dan nu uw aandacht voor… Opkomst, glorie, verval van het Nederlandse variété (Rijswijk 2001).
- Noord-Hollands Dagblad, 25-6-2016.
Illustratie
Annie Palmen, door Godfried de Groot, 1962 (Collectie Ingeborg de Roode).
Auteur: Emma Los (met dank aan Ingeborg de Roode)
laatst gewijzigd: 15/08/2017